Pretoria Kapittel

Terugvoer / Feedback

• Pauli Adendorff
• Louise van Dyk

Feedback by Pauli Adendorff

And so on a chilly Sunday afternoon a group of us got together to uplift our country, our youth, and ourselves. With Linkie and Robert as our hosts at Li-Bel in Sunnyside, Pretoria, we chatted away over a few glasses of Chardonnay and bowls of broccoli soup, trying to figure out how to celebrate 16 June 2006 – if we should celebrate it.

16 June 2006 – Youth Day – marks the 30th anniversary of more than 20 000 pupils in Soweto protesting against the Bantu Education Department – or in short – against Afrikaans. Will the youth of South Africa continue spending this holiday separately? A lot of questions were raised, starting from our guilt feelings and flowing into pure ignorance and even fear. Between the almost 40 of us we decided that the day reminds us of the fighting spirit in each and every one of us – the Voortrekkers fought the English language, just like the Soweto pupils fought Afrikaans in 1976 and freedom prevailed in both instances.

We will celebrate this day as the youth and future of this country; we will educate those who think that 16 June is simply a public holiday meant for competing in the Comrades Marathon;and we will – by means of more “kapittels” – join hands and multiply, so that in future you can attend a kwaito concert and drink Black Label or see an Afrikaans play and eat koeksisters all in one venue – all in one day – 16 June – “our day”.

I am so excited about this venture that I can not wait to get together with some good friends in Pretoria and Durban, once again to share visions, hopes and dreams on a Sunday afternoon. I challenge my peers to join my enthusiasm and get people thinking, talking and proud to be who we are – truly South African.

Pauli Adendorff

Terugvoer deur Louise van Dyk

Ek is opgewonde ... sommer baie opgewonde om deel te word, régtig deel, van die reënboog van kulture, etnisiteite, geskiedenis en toekoms van die mense van my land.

Dis dan ook gesprekke soos die Kapittel wat ek onlangs in Pretoria bygewoon het wat die deure hiervoor begin identifiseer, die moontlikhede tasbaar maak, en ook die struikelblokke na die oppervlak bring.

Wat het ek besef?

• Ek is deel van die jeug van Suid-Afrika. Ek het daarom die geleentheid en die verantwoordelikheid om dit uit te leef.

• Ek weet gans en al te min van die geskiedenis om te kan saamgesels oor die toekoms. Ek het soms by die gespreksgroep verlore geraak tussen al die sosiopolitieke terminologie, argumente, belese stellings en feite uit geskiedenisboeke. Want ja, ek is ook maar een van die jongelinge wat maklik “Menseregte! Menseregte!” skree wanneer my eie regte in gedrang kom, maar nie regtig besef presies hoe goed ek dit het nie, waar ons vandaan kom en wat gedoen kan word om nie die verlede te herhaal nie.

• Ek het verseker ’n aandeel aan die gebrek aan integrasie en medemenslikheid wat vandag steeds ’n hartseer werklikheid is. Hier is daar dalk ʼn storie (ten koste van myself) te vertelle: Twee jaar gelede werk ek in die ouditorium op kampus. Ek is moeg van drie nagte sonder slaap, ek is moeg van jillende kinders, van tegnici wat nie weet wat hulle moet doen nie, van organiseerders wat nie weet wat hulle wil hê nie. Die hoeveelste mens wat ontydig aan die verhoog se sydeur klop, is ʼn swart vrou met twee arms vol grasbesems. Ek reageer op impuls: “Nee dankie, ons wil nie besems hê nie, en jy mag nie hier agter wees nie.” Byna onmiddellik besef ek dis die onderwyseres van die plaaslike skool wat haar revue-groep se rekwisiete kom wegsit vir die voorvertoning. Ek ag, op die ingewing van die oomblik, nie haar taalvoorkeur of titel nie, ek verneem nie waarom sy daar is nie, ek oorweeg haar nie as my verre meerdere nie, ek reken haar nie eens my aandag werd nie. Dis tog maklik: swartvrou + besems = lastige, bedelende straatsmous ... en ek wil myself ʼn Afrikaan noem!? Dis genoeg rede vir ’n goeie houer vol relevante skuldgevoelens!

Dit was wrintie nie ek wat Afrikaans as voertaal op skoliere afgedwing het nie; ek was nie betrokke by die samestelling van die Paswette of die Wet op Groepsgebiede nie; ek is nie deel van die geslag wat my oë toegemaak het vir die onreg wat in hierdie land gepleeg is nie; maar ek het geblom in die voordele en die vooroordele daarvan.

Juis hierdie tipe stories moet ons nie meer moedeloos maak nie, maar moet bydra tot ʼn vurige verbintenis tot gesprek oor elke individu se deel in die toekoms waar ʼn oorgeërfde ingesteldheid van veroordeling en ongelykheid vir goed tot die verlede kan behoort.

• Elkeen kan ’n bydrae lewer; ek ook. Ons bydrae lê nie in heldedade nie – dit het Madiba en baie ander vir ons gedoen; ons bydrae lê nie in sosiale-investeringsprogramme nie – King II het dit vir ons byna ’n voorvereiste van goeie besigheidspraktyk gemaak; ons bydrae lê nie by rebelse opstande nie – hiervoor was 16 Junie 1976 hopelik genoeg. Ons bydrae sit, by uitstek, in die alledaagse dingetjies wat ons gemaksonthalwe miskyk. Eintlik eenvoudig – ek’s dalk naïef, and I stand to be corrected: GEE – van jou tyd, van jou geld, van jou geleerdheid, van jou geleenthede, van jou o, so kosbare lewenstandaard.

My gees is gewillig en optimisties om ingelig te wees, om deel te word van gesprek, om aktief te wees en selfs gewillig om die swakheid van my vlees te erken. Dis ten minste ’n begin, of hoe?

LitNet: 8 Junie 2006

Wil jy reageer op hierdie artikel? Opinies/essays kan gestuur word na redaksie@vryepoortstasie.co.za, of jy kan op SêNet reageer deur 'n brief te stuur aan webvoet@litnet.co.za. om die gesprek verder te voer op SêNet, ons interaktiewe meningsruimte.

Klik hier en sluit aan by ons nuusbrieflys vir jou weeklikse dosis oemf! Klik hier om die nuutste nuusbrief te sien

to the top / boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.