Gedig vir die graf

Rayno van Rooi

Daar gaan ek so lewendig my graf in,
jurke paddastoel in die wind.
Kyk, daar gaan ek so lewendig,
en tog kan ek nie praat.

Daar was ’n dag toe Bosman langs
my kom sit het, aan die kant van ’n droom.
Ek het hom gelees, sy woorde gevrees
soos hierdie onreg.
The earth is waiting, het hy gesê
in enkele woorde.

Dood het tóé eendag by my kom sit,
sy oë uitgevee, en sy hand uitgesteek.
Ek was hulpeloos, toe gryp ek maar.
Kyk, daar stap ek so lewendig na dié regte
dood, my spraak, dié gaan dit vooruit.

terug    /     boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.