Toe

Jean Meiring

Hulle’t die geknoopte reuk van knoffel soos kamerjassies
gedra (jou vingers) daardie eerste middag,
toe ek hulle (sagte garnale)
een vir een probeer proe het.

Jy’t ’n skottel skulpkos-met-stoom
liggies op die tafel (voor die bed) neergesit:
Met slordige genot het ons dit als verslind,
en tóé — verwags — mekaar.

Tussen berge deurbreekte eksoskelet
(kraakdun kurasse, wering teen die wêreld)
lê ek-en-jy — ongetelde dode later — in mekaar
se wierende arms vervleg.

Moes ek toe al weet dat al die dood vergeefs
sou wees? Dat ’n slaapkamer vol puin sou lê? Dat nòg ek
nòg jy seëvierend (met trompette) sou terug kon tree?
Hoe kon ek tóé al weet?

terug    /     boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.