Goeie Vrydag

Neels Jackson

(i)

Vyf dae tevore, op die Sondag, het Hy
triomfantelik die stad ingery
op ’n donkie se rug. ’n Groot skare
het Hom verwelkom, met palmblare
sy pad uitgelê en geroep: “Loof Hom
wat in die naam van die Here kom!”
En: “Prys die seun van Dawid!” — met ’n dors
na ’n nuwe ryk met ’n nuwe vors.
Maar Jesus, wat weet wat in elke hart skuil,
het niks gesê nie, net saggies gehuil.

(ii)

Die Donderdagaand, ná hul laaste ete,
is Hy na die tuin toe met die wete
van wat wag. En die Seun van God was bang,
want Hy was ook mens. Daarom het Hy verlang
dat Petrus en nog twee by Hom moes bly
terwyl Hy bid. Maar Hy sou alléén ly.
Dié wat deur dik en dun by Hom sou staan,
was te vaak. Alléén sou hy daarvandaan,
het hy geweet in bloed en sweet, moes drink
aan die bitter beker wat God sou skink.

(iii)

Drie jaar lank was Judas saam met Hom.
Drie jaar lank het Judas saam gekom
en gegaan, was hy teenwoordig gewees
as Jesus ’n blinde of lamme genees,
vir die hongeres sorg, omgee vir mense
buite fatsoenlikheid se netjiese grense.
Judas se liefde ken ons almal goed:
die mooi glimlag, die skynheilige groet.
Dié aand het hy dit vriendelik gedoen,
maar soms sit daar selfs moord in ’n soen.

(iv)

Toe hulle Jesus gryp, wou Petrus held
speel, en die Vors van Vrede met geweld
verdedig. Maar Jesus het “Nee” gesê.
Hy wou ’n ander dissipelskap hê
van Petrus, die Rots, want dit was hý
wat verklaar het: “Ek sal altyd by u bly.”
Maar dié nag (soos soveel vandag nog maak,
deur hul dade, as dinge ongemaklik raak)
het dieselfde Petrus, die Rots, drié
keer gesê: “Ek pas nié by Jesus nié.”

(v)

Pilatus, die goewerneur, wou billik wees,
maar die skare het geskreeu: “Kruisig Hom!”
Hy wou ’n uitspraak van “onskuldig” lees,
maar die skare het gedreun: “Kruisig Hom!”
Sou hul keuse Jesus, bo die rower wees?
Nee, die skare het gegil: “Kruisig Hom!”
Later het hy hul woede gevrees,
want hul haat het dit gebrul : “Kruisig Hom!”
Toe’t Pilatus sy hande afgespoel
in die hoop dat hy sou beter voel.

(vi)

Dit was die bespotlikste van konings,
die purper mantel, die kroon van dorings.
En as die Koning dors is, kry hy wyn:
Vonkelwit? Donkerrooi? Nee, liefs asyn!
Vir ure het die groot spot aangegaan:
“Toe, U Hoogheid, wie het jou nou geslaan?”
Die gesel het gespeel oor sy rug, sy lyf
was rooi van bloed. Op die koppie dryf
hulle spykers deur sy polse. ’n Skouspel was
dit vir dié wat roep: “Red nou jou eie bas!”

(vii)

Aan ’n kruis roep ’n Man hard na sy Pa
en sug vir laas. Water en bloed dra
die boodskap van sy dood. Die aarde beef
en grafte beur oop. Dooies wat leef
verskyn oral. In die tempel skeur
die voorhangsel oor wat buite gebeur. Die son het ophou skyn. Dit is twaalfuur —
middag — maar die duister, ’n roukleed, duur
tot drie. Die skepping rou en ’n groot
stilte beaam: Die Seun van God is dood.

terug    /     boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.