Een manifestoes: Niew Speak

Jeanne Goosen

Heute mittag kwam ik my kamer binne. Ik ga zit voor het tikmasjien met de papier blank in het rol. Nou ik ben kein gute typiste, aber suddenly, ja plotseling begonne ik de hel aus de machine te kapte.

Ich weiss not a damn was ik tikte, maar es ist een grosse thrill. In mijn lyf leefde ik rilling op rilling. Ja, die sensatie ist auch fisiek. Yes man, oh, yes! Yebo!! Great, great, great!!! Als gebeur spontanish. So wie automatic writing. Aai-jai-jai. Ek kappit yt vir pepsi marmelyt!

Ik tikte und ich verwondert my an die mooien klanke. Yes. Mein kopf is vol van het. Ik hoor ook de klanken van tortelduiwe. Sie koer, koerr, koerr. Myn binnegoed vibreer-inside out.

Dieser Niew Speak ist de most fabulous deng, die ik nóg in mein bestaan getun hat. Diese mooie, beautiful worten-een hipsche, sollid wegkruipplatz gegen de idiotenbestaan! Dig beskermd. Kein grammer oder wortregels. Gin spellyste, orde, fokol eenvormigkeit. To hell with dictionaries. Yes, they are the true enemies. Ik ben vry van alle. Liberated von de restrictive forms of language which sanctify rassional bourgeois waardes. De opfokken van taalpatrone coincide mit mein eigene desire om alle oppressive vorms te smash. Ik slaat ook tod als wat levenslang an my opgedring is als culture. Ek maak ’n final kill. Und so wird ik my eie sekte met ’n afspraak met die einde van die welt.

Alles die ik skrijf, gebeurt so wie de mood my voorzeggen.

Ich rauche. Rook. Smoke. Jedes emotie ist een passionate puff.

Listen wat ik zeg: Diese neue spontanische Sprache move alle klipwurms en mairs, stene en stones weg en my gedagtegang kan vry vort, ohne struikelblok oder versperring. Ja, een neues Sprache wie net ik kan verstaan. So versimpeld! Yebo. Dit is ouk ohne sexism. Njet, einde van seksisme! Shluss. Punt. Fullstop.

Ja, denk daran, dat de oudmodische dingen, de romantiese und geykte denge die men nicht mehr im muttersprache kan en wille seg and screibe, wird in dieser tahl nieu. New. Vars.

Perdalks het ik my nooit at home gevoelt in, en mit een taal. Nur dieser Sprache! Es gibt mir een korte weg blitssnel na de dingen men binnen feel. Ja, jy kan skryf und praat soos de mood je voorzeggen. (Repeat 10 times) Ik kann ook new words create.

In my laai legt een boek die ich nog wil gelesen hat: Heidegger briev over het Humanisme. Nur will ik my gat af lag daarover. Nei man. Jere, Its fucking tiring. Ik habe al so banja, erg veel in mein leve gelesen, and in so many bladdie tale. So wie een arend sijn prooi in the blue skies vasgrepen, zo hat ik die stukjes en brokkies kennis die ik mar kon opdoent, vasgegreepen. Ik habe erg viel geabsorbeert. And now? I can hardly remember iets daarvan, mijn vriend en I am boggerall geworried darover. Nou is alle weg. Ik het de ou leven plotseling ontleerd. I’m wragtag liberated van al die kak, de eiers en the disaster. Es ist weg. Kapoef! Weg ja weg met Pepsodent. Es war een dowwe vent. Its okay. Ik is fokol gebodderd. En ik seg dit weer: Ek’s fokkol gepla.

Niks van de verlede is meer important. Alles wat leute in my kopf ingepropt hat war bloody brainwashing. And forget it, ik gan wragtig niet howl over gespilte milch nie. Not a damn.

No loss. No worries. As a matter of fact, ik feel heluit happy. Happy, ja happy. Happy; happy, cláppy happy.

Züruck bei Heidegger: Neben die boek in my laai is een sandwich mit een stukje grond hoenderen darop die gestern overgebleef hat von de Sunday dinner. De brot beteken op dieser oomblik net so min und net so viel sos de boek. Ja-a-a. Dis sehr prettig, hê?

Früh am morgen vat ik ’n walk deur die strasse. Es ist kalt und die luft is purple. De frost im air is bytend. De laning baumen in streets sind kaal en enkele roesbruin bladeren fladder nach beneden. Peasants verkaufte daffodils en proteas on the pavements. Es herhinnerte an de paintings Maud Sumner und Irma Stern.

Ik gehe nach my office. Ik guckte lank na de citroenen, de orange ketel und een print die Vincent van Gogh. Der Zimmer is gevult mit een droewig morgenleegte. Ik sit een CD in het speler. De vioolkonzert Max Bruch. Oh my God, o holy Mother Mary, o Moses, oh Shulamite. Oh Popajôs de tirteenth, how utterly beautifull! On the dot is ik meegevoert. Net da! Muzik ist perdalks een drug sos vrij taal — ja soos New Speak wat men kan terugvoerd nach de pre-verbale staat. Dit lei mijn na onuitspreeklike geluk — dié von skeppende anargie. It’s music, music, music!



LitNet: 15 April 2004

Wil jy reageer op hierdie artikel? Stuur kommentaar na webvoet@litnet.co.za om die gesprek verder te voer op SêNet, ons interaktiewe meningsruimte.

boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.