Ingrid Jonker-documentaire krijgt Zilveren Roos

Ingrid Glorie

De Nederlandse documentaire Korreltjie niks is my dood, over het leven van de Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker, is op het televisiefestival van de Zwitserse stad Montreux onderscheiden met een Zilveren Roos in de categorie Kunstprogramma’s. Dit is een belangrijke bekroning en te verwachten valt dat veel tv-zenders, wereldwijd, de documentaire nu zullen gaan uitzenden.

In Korreltjie niks is my dood halen Jonkers dochter Simone en verschillende bekende Zuid-Afrikaanse kunstenaars, onder wie André P Brink, Breyten Breytenbach en Marjorie Wallace, herinneringen op aan de dichteres, die in 1965 op 31-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Antjie Krog, die inmiddels bij een breed Nederlands publiek bekendheid geniet, is gevraagd om enkele van Jonkers gedichten voor te lezen en er de kracht van aan te duiden.

Aan het eind van de film gaat de jonge dichter Sandile Dikeni in de townships op de Kaapse Vlakte op zoek naar familieleden van het jongetje wiens dood de aanleiding was voor Jonkers gedicht ‘Die kind wat doodgeskiet is deur soldate by Nyanga’. Uiteindelijk weet de filmploeg de zuster van het jongetje op te sporen. Het blijkt dat de vrouw nooit van het bestaan van het gedicht op de hoogte is geweest, en ook niet van het feit dat Nelson Mandela dit gedicht voorlas bij zijn inwijding als president, in 1994. Het is deze keuze van Mandela geweest, die heeft geleid tot een hernieuwde belangstelling voor Jonkers werk. In een ontroerende scène leest Dikene het gedicht aan de vrouw voor, terwijl ze zelf kan meelezen in een vertaling in het Zulu. Zo wordt een brug gebouwd tussen verleden en heden, tussen Jonkers poëzie en het leven in de townships. Op symbolische wijze komen zowel Ingrid Jonker als ‘die kind’ thuis in Afrika.

Korreltjie niks is my dood (ondertitel: ‘Een verdicht leven’) is een film van Saskia van Schaik. Het scenario voor de film is geschreven door de Nederlandse schrijver Henk van Woerden. Van Woerden bracht een deel van zijn jeugd in Zuid-Afrika door en schreef drie romans waarin het land een belangrijke plaats inneemt: Moenie kyk nie (1993), Tikoes (1996) en Een mond vol glas (1998). Dat laatste boek, waarin hij zijn eigen bestaan op het breukvlak tussen Nederland en Zuid-Afrika verbindt met het leven van Hendrik Verwoerd én met dat van Verwoerds moordenaar, Dimitri Tsafendas, betekende voor Van Woerden de doorbraak naar een internationaal publiek. In Zuid-Afrika, waar inmiddels zowel een Engelstalige (A Mouthfull of glass, vertaling: Dan Jacobson) als een Afrikaanstalige (Domein van glas, vertaling: Antjie Krog) editie is verschenen, werd het boek in 2001 onderscheiden met de Sunday Times Fiction/Alan Paton Award. Het was voor het eerst dat deze prestigieuze prijs aan een schrijver van buiten Zuid-Afrika werd uitgereikt. Van Woerden schreef ook een beknopte, maar zeer aangrijpende biografie over Ingrid Jonker, die is opgenomen in Ik herhaal je (2000), een Nederlandse bloemlezing uit het werk van Jonker, samengesteld en vertaald door Gerrit Komrij.

terug    /     boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.