LitNet: Expat-eksursies

No matter how the replica watches online master series simple and classic, it is swiss replica sale very popular, more importantly, Master Series wrist watch, generally are relatively thin, this table is replica watches only one of the basic blue dial, equipped with cheap replica watches automatic movement 896/1, automatic gold has a hollow.

Hulle stem so, want hulle braai so

Christine van der Merwe kon nie kies tussen die Vote for Yourself Rainbow Dream Ticket Party en die Monster Raving Loony Party nie.

Ek kan nie beskryf hoe opwindend die afgelope verkiesing hier in Londen was nie. Ek kan nie, want dit was nie. Dit was sieldodend. En om daaroor te praat is n�t so eentonig - terwyl ek hierdie paragraaf tik, het ek al drie keer gegaap. Nee, vier!

Dis seker maar hoe 'n verkiesing in een van die oudste demokrasie� in die w�reld veronderstel is om te wees, maar in vergelyking met verkiesings in Suid-Afrika is dit erg oninspirerend. Waar's die drama? Die histerie? Die stilstuipes? Die enigste ding waaroor ek mense 'n bietjie opgewonde hoor raak het, was om na die verkiesingsuitslae op TV te kyk.

In Suid-Afrika is die hele aanloop tot die verkiesing interessant, selfs vermaaklik. Die uitslag is vanselfsprekend, 'n bysaak. Maar hier, hoor ek toe, kyk mense van tienuur die aand na die verkiesingsuitslae op TV - aangebied deur die Dimbleby-broers op BBC1 en ITV - en vat Vrydag verlof. En dis dan die somtotaal van die avontuur. Ek dog toe, as d�t is waaroor dit gaan, m�g ek dit nie mis nie. When in Rome, en als. En so tref Werner my eenuur die oggend toe hy van die werk af kom, in 'n koma op die ongemaklikste bank in die huis aan. Glo my gerus - as die verkiesing 'n mens was, sou hy 'n martelaar wees en mense geleidelik dood verveel.

Ek het wel bietjie gekroek en oorgeskakel na 'n ander kanaal tydens die martelsessie. Daar het hulle 'n klomp mense gekry wat kommerwekkend baie soos die politieke hoofrolspelers lyk, en dan 'n kamtige dokument�r gemaak van wat agter die skerms gebeur. Byvoorbeeld David Blunkett wat met 'n perverse grynslag staan en vroetel met sy gidshond se leiband, terwyl di� met 'n skrapsgeklede Kimberly Quinn (die vrou met wie hy 'n verhouding gehad het) op die grond rondrol.

Om te stem, lyk dit my, is soos om te braai. Vir ons beteken dit om vir ure rondom die vuur te staan en met stokke daarin te krap, dronk te word, en laataand eers te braai. Maar as Britte na 'n braai toe gaan, moet die patties reeds gebrand wees as hulle daar aankom. So, blyk dit, is die aanloop tot die verkiesing hier glad nie belangrik nie. Hulle sal net by aanhoor van die uitslag sug, en s�: "Right. Jolly good. Tea?" En wie ook al aan bewind is blameer vir die treine wat laat is.

Dis ook vreemd dat iemand hier kan s� hy's 'n Tory en sy meisie 'n lid van die Arbeidersparty, maar dan leef hulle nog in vrede saam. Dis so ongelooflik belaglik beleefd! En w�relde verwyder van Suid-Afrika waar - soos Ronel vertel - hulle (NP's) altyd kortpad deur die buurman ('n KP) se erf kon loop, behalwe in verkiesingstye. Dan span hy 'n draad tussen hulle erwe en laat sy Rottweiler die grens patrolleer.

Weinig Britte (behalwe die Dimbleby-broers en hulle onderskeie ateljeegaste) het iets oor die verkiesing te s� gehad. Maar toe ek Saterdag, twee dae n� die verkiesing, by 'n klomp Suid-Afrikaners gaan kuier, toe's dit nie lank nie voor een ('n vurige Liberale Demokrate-ondersteuner) s�: "Ek hoop nie julle het Labour gestem nie!?" En 'n ander s�: "Ek het!" En eersgenoemde s�: "Jy's mal!" En: "Hoekom gaan sl��p jy nie sommer by Tony nie?" En die ander s�: "Miskien s�l ek!" Dan kom twee ander in en ontken nie dat hulle vir die Tories gestem het nie. En die res insinueer dis net oor hulle dalk in die ho�-inkomstegroep val en nie so baie belasting wil betaal nie. 'n Ander s�: "Ek w�� vir die Liberale Demokrate stem, maar toe stem ek eerder vir die Arbeidersparty, t��n die Konserwatiewes." En: "Die Arbeidersparty het in elk geval beter kraamvoordele." En dan kyk die vurige Lib Dem-ondersteuner haar aan asof hy wonder hoekom vrouens hoegenaamd stemreg gekry het.

Hier in Brittanje is die mense ook maar lui om te gaan stem. Veral diegene wat meen die uitslag gaan nie veel aan hulle lot verander nie. (Want al die partye se basiese beleide is mos basies dieselfde.) In Liverpool, byvoorbeeld, stem baie min mense - vir hulle was die belangrikste uitslag daardie week die een tussen hulle span en Manchester United.

Vir my is om te kan stem meer 'n voorreg as 'n plig. Ek dink dis omdat 1994 ook die eerste jaar was waarin ek kon stem. Ons was eerstejaars, toe, en 100 persent oortuig van die opwindende toekoms wat voorl�. Vir ons, dink ek, sal verkiesings ook altyd 'n feestelike konnotasie h�. Die eerste kwartaal het hoofsaaklik om die verkiesing gedraai. Ag, dit was goeie tye. Minstens een kaas-en-wyn-geleenthied per week soos die partykandidate probeer stemme werf het. Ons het nie gediskrimineer nie, ons het na almal gaan luister. Maar die NP het die meeste freebies uitgedeel. FW-borsspelde, plakkers, plakkate. En perm-kamme.

In elk geval, hier het daar vanjaar toe op die ou end meer mense gaan stem as in die vorige verkiesing. Een nuusleser s� hy stem al vir die afgelope 30 jaar by dieselfde plek, en dit was die eerste keer dat daar 'n tou was. Maar besef die mense dan nie - d�t is die geheim om meer mense by die stemlokale te kry. As jy in hierdie land (en julle kan dit gerus probeer!) iewers gaan stilstaan en iemand dalk agter jou, sal daar binne sewe minute 'n redelik lang en gedwe� tou agter jou vorm. Die mense by die werk hang aan my lippe as ek hulle vertel van die toue tydens verkiesings in Suid-Afrika. En dan kry hulle daai ons-wil-op-safari-gaan-kyk in hul o�.

Stemdag is (glo) op Donderdae, want mans het (in die dae voor vrouens kon stem) op Vrydae begin drink sodra hulle betaal is. Saterdae het hulle by die huis rondgel� en Sondae was hulle in die kerk. So, om te keer dat drank, die pantoffel of die kerk hul keuse be�nvloed, is vasgel� dat verkiesings altyd op Donderdae sou wees.

LitNet:26 Mei 2005