Hy was verstom en vreesbevange en het net daar gesit ...

Ek was nog my lewe lank voor op die wa en slu. Seker omdat ek in die Vrystaat grootgeword het en vir jare gedink het ek was die enigste moffie in die wêreld! Ek wonder baie oor die arme drommels wat al deurgeloop het onder my en wie ek nooit weer daarna te siene gekry het nie. So was daar Flippie die diaken en my Oupa se Borgward, die tokkelok met die bakkie by die Fanie en die student in die telefoonhokkie in Sunnyside. Dan is daar nog die L.O. onnie, die studente-dominee en die laerskoolhoof maar oor hulle wonder ek nie rêrig nie, hulle het dit verdien.

My oom was 'n laatlam en was in matriek toe ek so in standerd vier was. Hy was in 'n tegniese skool en is vandag 'n mechanic. Daar was altyd karre waaraan hy gewerk het in my Ouma se erf en as ons daar gaan kuier het, was hy altyd aan die werskaf. Hy het ook 'n skoolvriend gehad met die naam Flippie. Flippie was in die spesiale klas en ek glo nie hy het ooit matriek gemaak nie. Hy was ouer as my oom maar definiteif die ondergeskikte handlanger.

My pa en die swaers het altyd vreeslik gesuip as hulle op 'n sondag gedwing word deur die vrouens om by ouma te gaan kuier. Op die stoep gesit en die een dop na die ander weggeslaan. Soms het ons eers na agt op 'n sondagaand huis toe gegaan. Ma gespanne en senuweeagtig op die passasiersitplek voor en Pa grootbek en kansvatterig agter die wiel. Die kinders het hulself gou uit die voete gemaak as ons daar gaan kuier het anders word jy die heeltyd kafee toe gestuur vir nog Coke. Die neefs en niggies het almal verkas na die ghwarrie naby Ouma se huis waar hulle gerook en kleilat gespeel het.

Maar ek het dié dag besluit om agter te bly want soos ons ingestap het, het Flippie halflyf onder 'n kar uitgesteek. Van die in en uit wriemel het sy hemp opgetrek en ek kon die GT streep hare sien wat van sy naeltjie afslang na sy onderbroek toe. En ek het besluit ek wil wéét wat in sy lieste lê.

Ek het my kans afgewag en toe my oom begin om ysters aanmekaar te swys in die garage het ek vir Flippie gevra om my te wys hoe werk die voetpedale as ’n mens bestuur. Ek het hom gelei na die ou Borgward wat half om die hoek op die erf gestaan het onder die reuse palmboom wat my ouma vol vygies geplant het. Ek het eers langs hom op die passasierskant van die lang voorste sitplek gesit en later met my kop op sy skoot gelê terwyl ek my domhou oor die wisselwerking van sy voete. Ek het my kop die heeltyd in sy mik geskuur tot ek gevoel het daar is aktiwiteit. Daarna het ek vir hom gesê dat ek dalk beter sal verstaan as ek tussen sy bene sit en my voete bo-op syne hou sodat ek kan voel hoe ‘n mens die koppelaar geleidelik moet laat los en terselfdertyd die petrolpedaal moet voer. Ek was die heeltyd bewus dat dit vir hom al hoe ongemakliker raak agter my. En met die konstante pedaaltrappery het ek seker gemaak ek skuur die heeltyd teen sy afgryslike groot voël.

Dit het sterk skemer begin word en ek het geweet die ander kinders is seker al op pad terug van die ghwarrie af en ons sou amper ry. Ek het my hande tussen my rug en Flippie se harige maag ingeskuif en saggies aan sy voël geraak. Sy lyf het geril van plesier en skok maar hy het my hande weggedruk en gesê,"Nee, ons mag dit nie doen nie". Waarna ek teruggespring het op die passasierskant van die sitplek en weer sy voël met mening beetgekry het en, terwyl ek hom met die ander hand uit sy blou oliebesmeerde oorpak se broek uithelp, vir hom gesê, "As jy nie nou saamspeel nie gaan ek my Pa vertel jy het jou voël vir my gewys." Hy was verstom en vreesbevange en het net daar gesit terwyl ek hom gesuig en afgeruk het. Hy het 'n baie mooi, dik voël gehad met are wat tot op sy voorvel gebult het. Ek het sy eiers uitgelig en die laaste knope van sy werksbroek het styf teen die basis van sy voël gespan. Ek het vir lank met sy voël gespeel terwyl hy met sy oë toe agteroorgeleun het. Hy het skaars gesê, "Ek is naby," toe hy oor my hand begin kom het. Dik strome met 'n vrank reuk.

Ek het nog sy rukkende voël in my hand vasgehou toe my Pa op die stoep fluit dat ons nou moet aankom want ons gaan ry. Ek het so groot geskrik dat ek uit die kar gespring en begin hardloop het in die rigting van die kraan, wat teen 'n pyp gemonteer was in die middel van die voorerf. In die donker het ek myself misgis en teen volle vaart in die kraan vasgehardloop. Maar ek het geweet ek mag nie huil nie. Het eers net stelselmatig die kom van my hande afgewas en daarna die diep skraap wat die kraan op my been gelos het.

Ek en my suster het soet in die kar geklim en albei aan ons kant van die sitplek gebly sonder om naby die onsigbare skeidslyn tussen ons te kom. My Pa het gesê, "So is nog 'n naweek in sy moer in!" maar my ma het net voor haar uitgestaar. In die wegtrek het ek gesien Flippie kom agter om die huis gestap, hande in die sakke.

Ek het hom nooit weer daarna gesien nie. Later skrams gehoor hy is nou 'n diaken maar het blykbaar nie 'n vrou of 'n meisie nie. En ek wonder soms oor hom. Wonder wat het hy gedink, het dit hom verander, was hy kwaad of was dit net nog 'n dag in die lewe van 'n jong man uit 'n spesiale klas van 'n tegniese skool êrens in die Vrystaat. Die tokkelok en die telefoonhokkie sal maar moet wag want al wat ek nou aan kan dink is: Waar is jy nou, Flippie?



LitNet: 23 November 2005

E-pos jou donkerste geheim na bieg@litnet.co.za.
E-mail your darkest secret to bieg@litnet.co.za.

Klik hier en sluit aan by ons nuusbrieflys vir jou weeklikse dosis oemf! Klik hier om die nuutste nuusbrief te sien

boontoe

© Kopiereg in die ontwerp en inhoud van hierdie webruimte behoort aan LitNet, uitgesluit die kopiereg in bydraes wat berus by die outeurs wat sodanige bydraes verskaf. LitNet streef na die plasing van oorspronklike materiaal en na die oop en onbeperkte uitruil van idees en menings. Die menings van bydraers tot hierdie werftuiste is dus hul eie en weerspieël nie noodwendig die mening van die redaksie en bestuur van LitNet nie. LitNet kan ongelukkig ook nie waarborg dat hierdie diens ononderbroke of foutloos sal wees nie en gebruikers wat steun op inligting wat hier verskaf word, doen dit op hul eie risiko. Media24, M-Web, Ligitprops 3042 BK en die bestuur en redaksie van LitNet aanvaar derhalwe geen aanspreeklikheid vir enige regstreekse of onregstreekse verlies of skade wat uit sodanige bydraes of die verskaffing van hierdie diens spruit nie. LitNet is ’n onafhanklike joernaal op die Internet, en word as gesamentlike onderneming deur Ligitprops 3042 BK en Media24 bedryf.